Επιστολή Δημήτρη Κασκαντίρη

Λάβαμε και δημοσιεύουμε επιστολή του συναδέλφου Δημήτρη Κασκαντίρη.

Αν μπορείς να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.

Καμιά φορά εάν πρέπει και των άλλων.

Είναι πολύ απλό. Δοκίμασε το σε ανώδυνα πράγματα. Παραδέξου: Εγώ έφταιξα! Δικό μου

το λάθος! Δεν είναι σπουδαίο πράγμα να κάνεις λάθη. Μόνο οι νεκροί δεν κάνουν λάθη. Κοίτα πόσο ωραία θα αισθανθείς. Καμία ποινή, καμία τιμωρία σε “Ε” δεν μπορεί να μειώσει τη χαρά που νιώθεις όταν πεις αυτές τις φράσεις και δεν προσπαθήσεις να κρυφτείς πίσω από ψεύτικες δικαιολογίες και -ακόμα χειρότερα- ενοχοποιώντας άλλους. Από την άλλη μεριά, θυμήσου πως νιώθεις όταν βλέπεις αυτούς τους κακόμοιρους, να προσπαθούν απεγνωσμένα να διώξουν την ευθύνη από πάνω τους. Όχι εγώ, αυτός. Αυτός το έκανε, εγώ εδώ δίπλα έπαιζα με το αυτοκίνητο μου και... δώστου κλάμα. Από τα λάθη σου μπορείς να μάθεις αν δεν είσαι απασχολημένος πολύ με το να αρνείσαι ότι τα έκανες. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο δυνατό άνθρωπο και το ανθρωπάκι όχι να καταλήξεις εκεί αφού στριμωχτείς. Κανέναν δεν ξεγελάς κυρίως τον εαυτό σου. Και όταν ξέρεις ότι δεν θα σε ανακαλύψουν. Φτάνει ότι το ξέρεις εσύ. Προχώρα ΤΖΙΜΗ μπροστά και παραδέξου την ευθύνη σου. Ακόμα περισσότερο όταν ξέρεις ότι και άλλοι έχουν ευθύνη αλλά κρύβονται πίσω απ'τα παντελόνια τους και παρόλα αυτά εσύ αναλαμβάνεις πρώτος και μόνον την ευθύνη. Καλύτερα μόνος! Τι τη θέλεις την παρέα. Αν είναι δυνατοί θα έρθουν. Γιατί μόνοι τους θα αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αν είναι ανθρωπάκια...άστα. Έτσι και αλλιώς δεν κάνουν για παρέα μου, ούτε για εικοσιένα δεν κάνουν. Ξεπέρασε το φόβο των συνεπειών και ανέλαβε τις ευθύνες σου ΜΕΓΆΛΕ (σε ηλικία) ΤΖΙΜΗ στο επόμενο λάθος που θα κάνεις. Μέτρα τη χαρά και το καμάρι που θα νιώσεις. Στην άλλη φορά εάν σου συμβεί κάνε το ίδιο. Θα δεις πώς σε λίγο εάν είσαι εργατικός - αληθινός - ακέραιος - τίμιος στο λόγο σου δεν θα σκέφτεσαι ούτε για μία στιγμή της συνέπειες. Αντίθετα θα νιώθεις χαρά να αναλαμβάνεις να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου και αν “χρειάζεται σε ευθύνες των άλλων”.

Κάποιος είπε:

Ο πιο καλός τρόπος για να έχεις τον τελευταίο λόγο, είναι να ζητήσεις συγνώμη. Έτσι θα ευχαριστιέσαι καλύτερά τη ζωή σου - θα σέβεσαι περισσότερο τον εαυτό σου- θα σε σέβονται και εκτιμούν οι άλλοι.

Αυτό που σας γράφω μου συνέβηκε στις άγιες μέρες του Πάσχα σε φιλική παρέα στο σπίτι μου με μαθητές. Ονόματι Δημήτρης δάσκαλος στο επάγγελμα ρωτάει:

Δάσκαλος: Γιαννάκη πες μας τι είναι το αυγό.

Γιαννάκης: Ουσιαστικό κύριε.

Δάσκαλος: Και ποιανού γένους; ρωτάει τα δύο δίδυμα αδέλφια.

Βασιλάκης - Παναγιωτάκης: Αυτό κύριε δεν το ξέρει κανείς. Μπορεί να γίνει και κόκορας μπορεί και ΚΌΤΑ!!

Δάσκαλος: Όλα αυτά παιδιά μου θέλω να τα θυμάστε και με ήσυχη συνείδηση τα βράδια να κοιμάστε!

Κασκαντίρης Δημήτριος

Ρέντης 5/5/17