5 Ιουλίου. Επέτειος από το δημοψήφισμα της ντροπής και η μεγάλη kolotoumba

Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από το δημοψήφισμα που έφερε την πατρίδα μας στο χείλος της καταστροφής.

Σήμερα συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από την ημέρα που

κορυφώθηκε μια πορεία που άρχισε στις 25 Ιανουαρίου 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές.

Νομίζω πως δεν υπάρχει προηγούμενο σε δημοκρατική χώρα να προκηρυχθεί δημοψήφισμα χωρίς ερώτημα και η ημερομηνία διεξαγωγής του να απέχει μόλις εννιά ημέρες από την ημέρα προκηρύξεως του.

Όλα αυτά έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά το δημοψήφισμα δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια. Ηταν ενταγμένο σε έναν σχεδιασμό θεσμικής εκτροπής που σχεδίαζε ο Α.Τσίπρας με τους συνεργάτες του από τον Σεπτέμβριο 2014, δηλαδή πριν ακόμα ανέλθουν στην εξουσία.

Όπως πληροφορηθήκαμε—και έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα—μέσα στον σχεδιασμό ήταν η κατάληψη του Νομισματοκοπείου, η έκδοση παράλληλου νομίσματος, η ανάληψη της τήρησης της τάξης από τον Στρατό, η αίτηση για χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας, λόγω των ελλείψεων που θα παρατηρούνταν σε βασικά είδη.

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 πιστοποίησε τον θυμό και την οργή που υπήρχε στην πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας για την μνημονιακή κατάσταση. Το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία για ένα συναισθηματικό ξέσπασμα του 61,3% των Ελλήνων πολιτών. Ενα ξέσπασμα που –όπως όλες οι πράξεις που υπαγορεύονται από το θυμικό—δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα για τους νικητές.

Μέσα σε μια εβδομάδα οι νικητές έγιναν ηττημένοι και, με σκυμμένο το κεφάλι, αναγνώρισαν πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν που ακολούθησαν οι προκάτοχοι τους.

Και υπέγραψαν το τρίτο, το σκληρότερο, το αχρείαστο μνημόνιο. Το αριστερό μνημόνιο.

Ομως όλη αυτή η ντροπιαστική πορεία είχε και ένα θετικό. Απέναντι στο ετερόκλιτο 61,3% του ΟΧΙ συγκροτήθηκε ένα συμπαγές 38,7% που, συνειδητά, ήθελε την παραμονή της Ελλάδος στην ζώνη του ευρώ.

Αυτό το συμπαγές 38,7% ήταν η μαγιά που, από την άνοιξη του 2016, άρχισε να σχηματίζει το πλειοψηφικό ρεύμα του «φύγετε».

Τι έμεινε από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015;

Χωρίς αμφιβολία ο διχασμός της κοινωνίας. Το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα μιας εθνικής καταστροφής. Οταν ο Α.Τσίπρας το συνειδητοποίησε και πως αυτό θα σήμαινε και την πολιτική του εξαέρωση, αγνόησε την απόφαση της πλειοψηφίας των πολιτών και μετέτρεψε—ως γνωστόν—το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Αυτή η στάση του οδήγησε και στην διάλυση τη συμμορίας του Νομισματοκοπείου.

kolotoumba

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 βιώθηκε ως τραύμα από το σύνολο του ελληνικού λαού. Αυτομάτως, το ψευδεπίγραφο δίλημμα του κειμένου του διαίρεσε τους Έλληνες σε δύο στρατόπεδα. Οι θιασώτες του «Ναι» βίωσαν την οδυνηρή δοκιμασία της ακραίας αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Οι υπέρμαχοι του «Όχι» δοκίμασαν τη ματαίωση των προσδοκιών τους και την πλήρη διάψευση της εμπιστοσύνης με την οποία είχαν περιβάλει τον κύριο Τσίπρα.

Η προσαρμογή υπήρξε σαφώς δυσκολότερη για τη δεύτερη κατηγορία ψηφοφόρων. Μεγάλη μερίδα τους ποθούσε να δει τον γάιδαρο να ανυψώνεται στα ουράνια, σκορπίζοντας χρέος, κόκκινα δάνεια, ΕΝΦΙΑ κ.ά. δυσάρεστα στους πέντε ανέμους. Άλλοι, πιθανότατα λιγότεροι, ένοιωθαν έτοιμοι να ζήσουν τρώγοντας πέτρες, αρκεί να γέμιζε το στήθος τους υπερηφάνεια. Η ψυχολογική αντίδραση πολλών ήταν η άρνηση: Πώς να δεχτούν ότι ο εκλεκτός τους πολιτικός εμφανιζόταν αφελής, πλανημένος, ανακόλουθος, αφερέγγυος, ίσως και ψεύτης;

Δεν θα ξεχάσω την αντίδραση παλαιού αριστερού στο άκουσμα της συνθηκολόγησης Τσίπρα με τις Βρυξέλλες: «Ήταν όλα προσυμφωνημένα!» Δύο μήνες αργότερα ξαναψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, όπως έπραξε και η πλειονότητα των άρτι διαψευσθέντων ψηφοφόρων του. Ξαναψήφισαν έναν πολιτικό που, με νωπή την kolotoumba, επέμενε να χρησιμοποιεί φράσεις «Ή εμείς ή αυτοί», «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», λες και το ζητούμενο ήταν η επικράτηση σε μια εμφύλια διαμάχη!

Η υπόμνηση αυτών των συμβάντων δεν έχει απλώς ακαδημαϊκό ενδιαφέρον. Ενόψει των τεράστιων προβλημάτων που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η χώρα, θα ήταν χρήσιμο να αντιληφθούμε ότι τα διχαστικά συνθήματα του πρόσφατου παρελθόντος είναι επικίνδυνα και ξεπερασμένα· και να διακρίνουμε μια ευκαιρία, ώστε το χάσμα που άνοιξε η διακυβέρνηση από την «πρώτη φορά Αριστερά» (με ολίγη από Ακροδεξιά) να κλείσει χάρη σε μία χαμηλών τόνων αλλά στιβαρή και, κυρίως, αποτελεσματική διακυβέρνηση. Η επιλογή είναι και πάλι ημών των εκλογέων.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά και δύο μόλις ημέρες πριν την μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ας αναλογιστούμε τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015 και ας αποφασίσουμε με την ψήφο μας να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες ημέρες διχασμού.

Η ανασυγκρότηση της Ελλάδος που αρχίζει από τις 8 Ιουλίου, χρειάζεται όλους τους Ελληνες.

liberal.gr