Ανακοίνωση Π. Τερζόγλου: Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη

«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη»

                                                        Καισάριος Δαπόντες

Οι αδύναμοι και ανόητοι άνθρωποι μετά από κάθε αποτυχία ή ήττα τους (ανάθεμα με αν ξέρουν τι σημαίνει νίκη και ήττα

δηλαδή!) αντί να αναζητήσουν τα πραγματικά αίτια, αναζητούν εύκολους εξωτερικούς εχθρούς και αντιπάλους, για να τη φορτώσουν.

Αλλοίμονο! Εκείνοι δεν κάνουν ποτέ λάθος! Εκείνοι είναι πάντα οι πιο άξιοι και οι πιο ικανοί! Στο πέρασμα τους πρέπει να υποκλίνονται όλοι ενώ οι εργαζόμενοι πρέπει να τους υποδέχονται με ιαχές Κολοσσαίου: Χαίρε Καίσαρες! Οι ευνοούμενοι σας, σας χαιρετούν!

Χωρίς καμία αμυχή αυτοκριτικής, χωρίς καμία στάλα κριτικής στα κακώς κείμενα ή στις έξωθεν, άνωθεν, εκείθεν και εδώθε παρεμβάσεις που προσβάλλουν την εκλογική διαδικασία και την ελεύθερη επιλογή της ψήφου. Την άμεση και την χωρίς καμία ντροπή παρέμβαση του υπηρεσιακού και Διοικητικού μηχανισμού του ΟΣΕ, τα τηλέφωνα από τα γραφεία της Διοίκησης προς τα στελέχη για ψήφο προς τον εκλεκτό της κυβέρνησης. Την επανάληψη εικόνων του παρελθόντος που υποτίθεται ότι είχε καταδικαστεί από το «νέο» που ήρθε, με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία. Τρίχες!

Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι, ακόμη και όταν είναι «αποτυχημένοι» όπως εγώ!

Παρόλο που τώρα θα έπρεπε να αναλάβει κάποιος ειδικός ψυχίατρος την περαιτέρω ανάλυση, θα προσπαθήσω κι εγώ να την προσεγγίσω. Είναι γνωστό σε όσους με γνωρίζουν ότι  δεν μου αρέσει να τα παρατάω (ορισμένοι με λένε εμμονικό) και μου αρέσει ιδιαίτερα η φράση του Μπρέχτ: “ Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει».

Παρόλα αυτά, η σημερινή κυβερνητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Δίκτυο Σιδηροδρομικών, μέσω του αυριανικού και προβοκατόρικου blog που έχουν, με χαρακτηρίζει συνεχώς ως «αποτυχημένο». Παρόλο που το επαναλαμβάνουν συνεχώς, τόσο που τελικά το πίστεψαν, ταυτόχρονα μου καταλογίζουν την ευθύνη της επιτυχίας της εκλογής του συναδέλφου Λεβέντη στο δεύτερο γύρο! Εδώ η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.

Πώς μπορεί ένας «αποτυχημένος» σαν εμένα, να επηρεάσει μία εκλογική διαδικασία στην οποία εμπλέκονται 1000 σιδηροδρομικοί;

Παρόλο που ήθελαν να με δουν παρόντα και σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, δεν τους έκανα τη χάρη. Και ο λόγος είναι απλός. Θεωρώ σοβαρή διαδικασία την ψήφο των συναδέλφων και δεν θα τη γελοιοποιήσω όπως κάνουν αυτοί, που από τη μία ζητούν ψήφο και να γίνουν Πρόεδροι σωματείων και 2 μήνες μετά, τους παρατούν και συνταξιοδοτούνται.

Επειδή οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα, μία απλή ανάγνωση των ψήφων που πήραν οι 3 υποψήφιοι, στον πρώτο γύρο και οι 2 στο δεύτερο, βγάζει ασφαλή συμπεράσματα για το ποιος τελικά εξέλεξε το συνάδελφο Λεβέντη ξανά μέλος του Δ.Σ. του ΟΣΕ.

Στον πρώτο γύρο οι 3 υποψήφιοι είχαν λάβει:

1.- ΛΕΒΕΝΤΗΣ – 316

2.- ΜΠΟΥΡΑΣ – 314

3.- ΧΡΥΣΙΚΟΣ – 229

ΣΥΝΟΛΟ – 859 έγκυρα ψηφοδέλτια.

Ο συνάδελφος Χρυσικός δεν έκφρασε στήριξη για κάποιον από τους 2 υποψήφιους που πέρασαν στο δεύτερο γύρο, όπως και καμία παράταξη άλλωστε. Οπότε το ερώτημα ήταν, πως θα συμπεριφέρονταν στο δεύτερο γύρο, όσοι από τους 229 ψηφοφόρους του συναδέλφου Χρυσικού πήγαιναν να ψηφίσουν.

Τους 229 ψηφοφόρους (αν δεχτούμε ότι δεν υπήρξε καμία μετατόπιση από τους δικούς τους) τους διεκδίκησαν και είναι γνωστό πλέον με ποιο τρόπο και οι δυο υποψήφιοι.

Στο δεύτερο γύρο είχαμε 35 λιγότερους ψηφίσαντες. Το λογικό είναι να θεωρήσουμε ότι αυτοί οι 35 ανήκουν στους ψηφοφόρους του συναδέλφου Χρυσικού, οι οποίοι δεν ήθελαν να ψηφίσουν κανέναν από τους 2 του δευτέρου γύρου.

Οι υπόλοιποι 194 ψήφοι κατανεμήθηκαν ως εξής: 112 στον Θ. Λεβέντη και 82 στον Α. Μπούρα για να φτάσουμε στο τελικό 428 με 396 που έδωσε την εκλογή στο συνάδελφο Λεβέντη.

Και εδώ έρχομαι εγώ, ο οποίος αν και «αποτυχημένος» επηρέασα (;) τους 194 και έπεισα 112 από αυτούς να ψηφίσουν τον κακό Λεβέντη, ενώ 82  ευτυχώς δεν με άκουσαν και ψήφισαν τον Μπούρα (;). Όχι δεν είναι τόσο ηλίθιοι. Δεν το έκανα μόνος μου. Το έκανα μαζί με την ΠΑΣΚ, τη ΔΑΚΕ… α! και με την Ενότητα που όμως στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι κώλος και βρακί και συνδιοικούν.

Όλοι εμείς λοιπόν καταφέραμε και πείσαμε 112 από αυτούς ενώ 82 γλύτωσαν τα ταξίματα, τα τραπεζώματα και τις υποσχέσεις μας για προαγωγές και ψήφισαν Μπούρα που στηρίζεται από την παράταξη των σιδηροδρομικών Αρσακειάδων.

Τώρα, το τελευταίο ερώτημα είναι, οι 229 ψηφοφόροι του συναδέλφου Χρυσικού, τι περιβάλλοντος είναι; Είναι δεξιοί, κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι κ.α. δηλαδή ανήκουν στον ίδιο χώρο με το Στέλιο; Αν ναι, τότε η μπάλα μοιράστηκε σχεδόν ίσα. 112 ψήφισαν τον υποψήφιο του ΚΙΝΑΛ στο δεύτερο γύρο και 82 τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Αν όμως οι 229 δεν ανήκουν όλοι στην κεντροδεξιά και ανάμεσα τους υπάρχουν και από άλλους πολιτικούς χώρους και στο δεύτερο γύρο καταδίκασαν τον κυβερνητικό υποψήφιο, τότε αυτό πρέπει να τους προβληματίσει πολύ σοβαρά.

Άποψη μου είναι ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις εκτός των πολιτικών κριτηρίων, αυτό που παίζει ρόλο είναι και η αξιοπρέπεια. Και ορισμένοι την έχουν χάσει, κάπου ανάμεσα σε χορηγίες, υποσχέσεις, τραπεζώματα και παγκάκια. Ας ψάξουν να τη βρουν, όσο είναι καιρός.