«Ούτε έχουμε αλλάξει, ούτε έχουμε παραδοθεί.
Όπου μπορούμε, ασκούμε πολιτικές σύμφωνες με τη δική μας αντίληψη, με τις δικές μας προτάσεις… Η απο-ιδιωτικοποίηση είναι ο ακριβώς αντίθετος όρος από την απο-κρατικοποίηση…».
Όχι, δεν έπεσε, ούτε καν κουνήθηκε από τη θέση του, το αναρτημένο στο γραφείο του υπουργού κάδρο με τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη. Έχει συνηθίσει κι αυτός τις τόσες… αλήθειες που άκουσε τελευταία από την «πρώτη φορά Αριστερά» και τον συγκυβερνήτη «σύντροφο», που δεν του κάνει πλέον αίσθηση.
Όπως όταν άκουγε αυτό το περί… απο-ιδιωτικοποίησης του ΟΑΣΘ και το περί «απαλλαγής από κρίσιμους τομείς της κοινωνικής πολιτικής και στρατηγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας κρατικοδίαιτων ολιγοπωλίων και μονοπωλίων».
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν έχει αλλάξει περισσότερο από όσο τα μέλη της κυβέρνησης σε σχέση με αυτά που έλεγαν και υπόσχονταν και πίστευαν πριν από δυόμισι χρόνια. Και καμία κυβέρνηση δεν έχει «παραδοθεί» περισσότερο όσο η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τελευταία «απόδειξη» οι 21 δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η κυβέρνηση έναντι του ΔΝΤ, ώστε το Ταμείο να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Αλλά και τα μνημόνια 1, 2 και 3, που έχει υπογράψει και εφαρμόζει η κυβέρνηση, έχουν παραδώσει την ελληνική περιουσία ως εγγύηση και ως εκμεταλλεύσιμο κεφάλαιο για 99 χρόνια στους δανειστές. Επομένως, δεν μπορείς να την απαλλοτριώσεις, με ελληνική Δημόσια Διοίκηση σε όφελος του λαού, όπως διαφημίζουν οι θαυμαστές του Άρη στην κυβέρνηση.
Με τον ίδιο τρόπο έχουν παραδοθεί και στις απο-κρατικοποιήσεις συγκεκριμένων ελληνικών επιχειρήσεων, με τις υπογραφές που έχουν βάλει στους όρους και στις προϋποθέσεις των μνημονίων. Βέβαια, το άλλα έλεγαν, άλλα λένε και άλλα πράττουν έχει γίνει πια κανόνας. Από την τελευταία «σοδειά»: Τα λεφτά που θα εισπράξουμε από τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, επανέλαβε προχθές ο α(να)ρμόδιος για τη χορήγησή τους υπουργός, θα πάνε σε παιδικούς σταθμούς και νοσοκομεία.
Τα λεφτά, όμως, θα πάνε αλλού και το ξέρει. Και θα πάνε αλλού, γιατί είναι προϋπολογισμένα ήδη από το πρώτο μνημόνιο 300 εκατομμύρια ως υποχρέωση της κυβέρνησης. Έπρεπε να τα έχει εντάξει μάλιστα ήδη από πέρυσι, το 2016! Και δεν είναι ενταγμένα ούτε για παιδικούς σταθμούς ούτε για νοσοκομεία. Άλλο: Ξοδεύουμε πάνω από 2 δισ. στην ιδιωτική εκπαίδευση –από τα υψηλότερα στον κόσμο– αλλά, είπε πάλι ο αρμόδιος υπουργός, είμαστε υπέρ της «δημόσιας και δωρεάν» Παιδείας. Πάμε τα παιδιά μας ιδιωτικά, σε σχολεία, σε φροντιστήρια, σε ξένες γλώσσες, σε κολυμβητήρια, σε μπαλέτα και σε άπειρες άλλες δραστηριότητες, αλλά επιμένουμε να εκθειάζουμε το δημόσιο σχολείο, γιατί ταιριάζει στον «ηθικό κώδικα αξιών» μας! Και βέβαια, λέμε πως δεν θέλουμε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ούτε τους Κινέζους φοιτητές που επιθυμούν να κάνουν μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, επειδή πρέπει να καταβάλουν δίδακτρα…
Η οικονομία –όπως και κάθε οικονομία– επιβιώνει από τις επενδύσεις και τις εξαγωγές των ιδιωτών που παράγουν και πουλάνε σε άλλους για να εισάγουν χρήμα που ξοδεύεται στο εσωτερικό. Και πάλι όμως, οι επιχειρηματίες που εξάγουν είναι «ένοχοι» για κάποιον απροσδιόριστο λόγο και τους κυνηγάμε και επιβάλλουμε υπέρογκους φόρους επειδή… έχουν στόχο τους, λέει, το κέρδος. Αλλά, από την άλλη, καλούμε επενδυτές να συμβάλουν στην ανόρθωση της οικονομίας μας.
Ακόμα, είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε ιδιοκατοίκηση! Έχουμε ιδιωτικά σπίτια και, μάλιστα, φτιαγμένα με εντελώς «ιδιωτικό» τρόπο. Σε τέτοιο σημείο, που κυριαρχεί η αναρχία, την οποία επέτρεψε η Πολιτεία, σε όλες τις πόλεις μας. Και τώρα, για να τη «νομιμοποιήσουμε» επιβάλλουμε πρόστιμα και έναν δυσβάστακτο ΕΝΦΙΑ. Και τιμωρούμε κι από πάνω τους «ιδιώτες», που με τις ευλογίες μας κατασκεύασαν τα σπίτια μας. Κι ας έχουμε υποσχεθεί ότι θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ. Τον κάνουμε μόνιμο τώρα.
Θεωρούμε ότι τα δημόσια νοσοκομεία είναι τα καλύτερα, αλλά τα αφήνουμε αβοήθητα και, όταν μπορούμε, πάμε στα ιδιωτικά (και καλά κάνουμε). Όπως και σε ιδιώτες γιατρούς. Και δίνουμε από εδώ κι από εκεί «ιδιωτικά» φακελάκια! (Όχι, δεν κάνουμε καλά).
Λατρεύουμε οτιδήποτε ιδιωτικό. Και λέμε παντού ότι είμαστε υπέρ του Δημοσίου! Και διορίζουμε στο Δημόσιο τους επί σειρά ετών «όμηρους» συμβασιούχους στον τομέα της καθαριότητας. Κι ας κατηγορούσαμε τους προηγούμενους που είχαν κάνει τα ίδια.
Ναι, να δεχθούμε ότι «δεν άλλαξαν και δεν παραδόθηκαν», αφού το λένε. Όπως «δεν άλλαξαν» την απο-κρατικοποίηση με την… απο-ιδιωτικοποίηση.
Φώτης Σιούμπουρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια τα οποία είναι υβριστικά, προκλητικά ή συκοφαντικά θα διαγράφονται. Εγκρίνονται μόνο τα μηνύματα στα οποία εκφράζονται υγιείς απόψεις και προωθείται ουσιαστικός διάλογος.
@ Την νομική ευθύνη των σχολίων την έχουν οι ίδιοι οι σχολιαστές.