Για τον πολιτισμό του Προαστιακού

«Όχι άλλες λέξεις για την κυβέρνηση, χρήση εννοιών δηλαδή που αιχμαλωτίζουν την αισιοδοξία, όχι άλλη συνθηκολόγηση, υποταγή, απραξία, ατολμία· έλεος, το εμπεδώσαμε, γράψτε

κάτι χαρούμενο, κάτι να ’χει μέσα την ελπίδα και ζωντάνια. Κουραστήκαμε».

Φωνές φίλων, γνωστών, αγνώστων.

Ισως να ‘χουν δίκιο, αλλά αυτό θα προϋπέθετε ότι και αυτοί που (νομίζουν ότι) κυβερνούν θα όφειλαν να πάψουν να λένε αρλούμπες.

Εντάξει, ας υποθέσουμε ότι δεν μπορούν -ποιος ξέρει γιατί- να πάψουν να αρλουμπολογούν, ας μας δείξουν τότε τι μπορούν να προσφέρουν ως λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν τις τοπικές και περιφερειακές κοινωνίες (αλλά και τις αστικές, γιατί όχι).

Το ταξίδι με τον Προαστιακό λ.χ. θα μπορούσε να είναι, εκτός από τουριστικό, άκρως εμπορικό, να συνδυάσει την εργασία με την ηδονή της θέας και του περιβάλλοντος (φιλικότατη η σχέση του με το τελευταίο).

Κάποιος θα μπορούσε να πηγαινοέρχεται Κόρινθο (ή Κιάτο) - Αθήνα καθημερινά (να εργάζεται στο ένα άκρο ή στο άλλο) και να αποφεύγει τη βάσανο της οδήγησης (φθορά αυτοκινήτου, έξοδα κίνησης, συνωστισμός κ.ά.).

Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζονται: αξιοπιστία του μέσου και φτηνό εισιτήριο καθώς και ευπρεπείς (ευγενικοί) υπάλληλοι.

Πώς να τολμήσει ο άλλος να ταξιδέψει όταν για το αντίτιμο ενός εισιτηρίου (με επιστροφή) χρειάζεται σχεδόν ένα μεροκάματο (25 €);

Πώς να εμπιστευτεί την κανονικότητα των δρομολογίων όταν κάθε τρεις και λίγο οι υπάλληλοι απεργούν· δεν κρίνεται εάν έχουν δίκιο, που έχουν... και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που απαξιώνεται ο Προαστιακός (οι κλοπές καλωδίων και άλλων υλικών θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν εάν υπήρχε σωστή διαχείριση· αλλά πού κοινός νους).

Σε μικρή απόσταση από το τέρμα του Προαστιακού στο Κιάτο (σχεδόν ένα χιλιόμετρο) δεσπόζει στον λόφο της αρχαίας Σικυώνας ο μοναδικής θέας προς τον Κορινθιακό αρχαιολογικός χώρος.

Μια σύνδεση μ’ αυτόν με τη βελτίωση ενός δρόμου που υπάρχει (αλλά είναι μικρός και πρόχειρος), θα ήταν ένα ριζοσπαστικό έργο με ανυπολόγιστες ωφέλειες τόσο για τους ίδιους τους επισκέπτες όσο και για την τοπική οικονομία· θα συνδύαζε, ήγουν, τουρισμό - πολιτισμό - ανάπτυξη.

Αλλά, σιγά τώρα· προέχουν εκλογικοί νόμοι, ανασύσταση (!) της Βουλής και λοιπά ιλαρά, έστω δευτερεύοντα.

Πού μυαλό για γενική παιδαγωγική.

Προϋποθέτουν όλα αυτά, βεβαίως, κάποια στοιχειώδη επαφή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την κεντρική, κρατική εξουσία.

Α, μπα. Το ’χουν ρίξει στον τσάμικο τοπικοί και κρατικοί άρχοντες.

Ο Προαστιακός είναι από μόνος του πολιτισμός, γι’ αυτό ίσως είναι περιφρονημένος κι εγκαταλελειμμένος (διότι είμαστε φανταχτερά απολίτιστοι ως κρατική οντότητα).

Προσωπικότητες πολιτισμού υπάρχουν, δεν λέω, είναι, όμως, μόνες κι ακίνδυνες.

Λοιπόν: τι πρόκειται να πράξει η κυβερνώσα Αριστερά ώστε να αναβαθμιστεί ο Προαστιακός και τα συμπαρομαρτούντα (του);

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr